Η ουρηθρίτιδα (φλεγμονή της ουρήθρας) αποτελεί ειδική μορφή ουρολοίμωξης και είναι περισσότερη συχνή σε νέους άνδρες. Γενικά συνήθως θεωρείται σεξουαλικά μεταδιδόμενη νόσος. Χωρίζεται στη γονοκοκκική και στη μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα. Γενικά είναι διαφορετική νόσος από την προστατίτιδα, η οποία έχει συνήθως βαρύτερη κλινική εικόνα με ψηλό πυρετό.

Η γονόρροια προκαλείται από ένα μικρόβιο που λέγεται ναισσέρια. Είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενη. Χαρακτηριστικά υπάρχει πηκτό κιτρινοπράσινο έκκριμα που βγαίνει στο έξω στόμιο της ουρήθρας, συνοδευόμενο από αίσθημα καψίματος κατά την ούρηση. Το έκκριμα μυρίζει έντονα. Η διάγνωση γίνεται με καλλιέργεια του ουρηθρικού εκκρίματος. Η αντιμετώπιση περιλαμβάνει τη χορήγηση ειδικών αντιβιοτικών, όπως η κεφτριαξόνη. Γενικά είναι απαραίτητο να λαμβάνει θεραπεία με φάρμακα και η σεξουαλική σύντροφος ταυτόχρονα.

Η μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα είναι πιο συχνή από τη γονόρροια. Και αυτή είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενη και οφείλεται σε άτυπους μικροοργανισμούς, όπως τα χλαμύδια και το ουρεόπλασμα. Σε πολλές περιπτώσεις όμως δεν βρίσκουμε ξεκάθαρη αιτία. Έχουν ενοχοποιηθεί και διάφοροι ιοί, όπως ο έρπης και τριχομονάδες. Εδώ το έκκριμα δεν είναι τόσο πυώδες όπως στη γονόρροια και συνήθως είναι σαν διάφανο jell. Η διάγνωση στηρίζεται στην καλλιέργεια που είναι ειδική και απαιτητική για τέτοιους μικροοργανισμούς. Η θεραπεία περιλαμβάνει τη χορήγηση δοξυκλίνης ή ερυθρομυκίνης ή συνδυασμού κινολόνης και δοξυκυκλίνης όταν συνυπάρχει επιδιδυμίτιδα. Και εδώ θεωρείται επιβεβλημένη η ταυτόχρονη χορήγηση θεραπείας στη σεξουαλική σύντροφο.