Ως υπογονιμότητα ορίζεται  η αδυναμία σύλληψης μετά από ένα διάστημα 12 μηνών  σεξουαλικών επαφών χωρίς προφύλαξη. Σήμερα είναι γνωστό ότι το 15-20% των νέων ζευγαριών αντιμετωπίζουν προβλήματα τεκνοποίησης. Το ποσοστό αυτό δυστυχώς φαίνεται να αυξάνεται παγκόσμια, ειδικά στις ανεπτυγμένες χώρες. Υπάρχουν δύο κατηγορίες υπογονιμότητας: η πρωτοπαθής (καμία εγκυμοσύνη στις σχέσεις του ασθενούς παλαιότερα) και η δευτεροπαθής (όταν έχει υπάρξει εγκυμοσύνη στο παρελθόν ανεξαρτήτως συντρόφου). Ένας από τους αναγνωρισμένους σημαντικούς παράγοντες κινδύνου για υπογονιμότητα είναι το κάπνισμα.

Η συνήθεια του καπνίσματος είναι γνωστό ότι αυξάνει την πιθανότητα καρδιακών και αγγειακών προβλημάτων (στεφανιαία νόσος, έμφραγμα του μυοκαρδίου, στενώσεις μεγάλων και μικρών αγγείων του σώματος, όπως οι καρωτίδες και οι λαγόνιες αρτηρίες). Σημαντικός όμως φαίνεται ότι είναι ο ρόλος του και στα προβλήματα γονιμότητας, τόσο για τον άνδρα, όσο και για τη γυναίκα. Έτσι λοιπόν, υπάρχουν μελέτες που αποδεικνύουν ότι η πιθανότητα στυτικής δυσλειτουργίας και επιπλοκών κατά την εγκυμοσύνη είναι μεγαλύτερη για τους καπνιστές. 

Στις γυναίκες η νικοτίνη και το μονοξείδιο του άνθρακα του καπνού επιταχύνουν την απώλεια ωαρίων. Δυστυχώς όταν ένα ωάριο ‘πεθάνει’ , δεν αντικαθίσταται. Για αυτό το λόγο η εμμηνόπαυση στις καπνίστριες μπορεί να εμφανιστεί 1 έως 4 χρόνια νωρίτερα. Η πιθανότητα υπογονιμότητας είναι σχεδόν διπλάσια για τις καπνίστριες. Η πιθανότητα αυτή αυξάνεται ανάλογα με τον αριθμό των τσιγάρων ανά ημέρα και τα έτη καπνίσματος.

Στους άνδρες καπνιστές πολύ συχνά διαπιστώνεται στο σπερμοδιάγραμμα μειωμένος αριθμός σπερματοζωαρίων (ολιγοσπερμία), μειωμένη κινητικότητα (ασθενοσπερμία) και αυξημένος αριθμός ανωμαλιών της μορφής. Το κάπνισμα φαίνεται να ελαττώνει την ικανότητα του σπερματοζωαρίου να γονιμοποιήσει το ωάριο.

Η επίδραση του καπνού φαίνεται ότι είναι σημαντική ακόμα και στην πιθανότητα επιτυχίας της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (σπερματέγχυση ή εξωσωματική γονιμοποίηση). Τα ποσοστά επιτυχίας της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής είναι περίπου 30% υψηλότερα στους υποψήφιους γονείς που είναι μη καπνιστές. Ακόμα και μετά τη σύλληψη, το κάπνισμα αυξάνει την πιθανότητα χρωμοσωμικής ανωμαλίας (όπως το σύνδρομο Down και η τρισωμία 18), εξωμήτριας κύησης, πρόωρου τοκετού και χαμηλού βάρους νεογνά. Τα παιδιά των καπνιστών έχουν αυξημένη πιθανότητα ξαφνικού νεογνικού θανάτου (sudden infant death syndrome - SIDS) και άσθματος. 

Το επόμενο λογικό ερώτημα είναι αν η διακοπή του καπνίσματος μπορεί να δράσει ευεργετικά. Η απάντηση είναι ναι. Αν και τα ωάρια που έχουν χαθεί δεν μπορούν να αντικατασταθούν, η πιθανότητα επιπλοκής κατά την εγκυμοσύνη ελαττώνεται. 

Η διακοπή του καπνίσματος είναι σαφώς μία δύσκολη υπόθεση. Σήμερα όμως θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι λειτουργούν σε όλη τη χώρα ειδικά Ιατρεία διακοπής του καπνίσματος που έχουν βοηθήσει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους να τα καταφέρουν.