Οι λίθοι του ουροποιητικού συστήματος αποτελούν μία εξαιρετικά συχνή πάθηση και ένα σημαντικό κομμάτι της ειδικότητας της Ουρολογίας. Υπολογίζεται ότι η νεφρολιθίαση επηρεάζει περίπου το 5% του γενικού πληθυσμού, με την επίπτωση της να είναι έως 15% στις βιομηχανικές χώρες. Επιπλέον, έχει βρεθεί ότι η πιθανότητα σχηματισμού νέου λίθου ένα χρόνο μετά το αρχικό επεισόδιο νεφρολιθίασης φθάνει το 10-15%, με το ποσοστό υποτροπής να ανέρχεται στο 50% μέσα σε 5-7 χρόνια.

Στους ασθενείς που θα βιώσουν τουλάχιστον ένα επεισόδιο κολικού θα πρέπει να γίνεται πλήρης μεταβολικός έλεγχος , να ερευνάται δηλαδή ο οργανισμός για πιθανές ανωμαλίες που μπορούν να προκαλούν τη δημιουργία πέτρας. Ο μεταβολικός έλεγχος έγκειται σε κάποιες ειδικές εξετάσεις αίματος (όπως για παράδειγμα η μέτρηση της παραθορμόνης, του ουρικού οξέος και του ασβεστίου) και σε έλεγχο των ούρων για πιθανή αυξημένη απέκκριση λιθογόνων ουσιών, όπως τα οξαλικά. Ανάλογα με τα ευρήματα του μεταβολικού ελέγχου και της χημικής σύστασης της πέτρας ο Ουρολόγος θα δώσει ειδικές οδηγίες ή και  φαρμακευτική αγωγή. 

Ανεξαρτήτως πάντως της σύστασης, υπάρχουν κάποιες γενικές συμβουλές που είναι εξαιρετικά σπουδαίες για όλους τους ασθενείς με νεφρολιθίαση. Αυτές είναι:

Σημαντικότερη συμβουλή είναι η αύξηση της ποσότητας νερού που πίνουμε!  Ένας ασθενής με νεφρολιθίαση πρέπει να πίνει τόσο νερό, ώστε να παράγει τουλάχιστον 2 λίτρα ούρων ανά 24ωρο. Πρακτικά δηλαδή τουλάχιστον 2,5 έως 3 λίτρα νερού την ημέρα και ακόμα μεγαλύτερη ποσότητα το καλοκαίρι που ο οργανισμός έχει μεγαλύτερες απώλειες. Να μην ξεχνάμε ότι όσο πιο σκούρα είναι τα ούρα μας, άρα είμαστε πιο αφυδατωμένοι, τόσο πιο πιθανό είναι να δημιουργηθούν κρύσταλλοι που θα αποτελέσουν την αρχή για τη δημιουργία μίας νέας πέτρας. 

Δεύτερη σημαντική συμβουλή είναι ο περιορισμός του αλατιού. Το αλάτι και οι ζωικές πρωτεΐνες δεν είναι φίλοι μας στον αγώνα για πρόληψη της νεφρολιθίασης! Συμβουλεύουμε λοιπόν τους ασθενείς μας για περιορισμένη κατανάλωση. 

Σε λιθίαση από οξαλικό ασβέστιο, καλό είναι να περιορίζονται τροφές πλούσιες σε οξαλικά, όπως σπανάκι, φράουλες, ανθρακούχα ποτά, σοκολάτα και ξηροί καρποί. 

Όσον αφορά την πρόσληψη ασβεστίου, η παλαιότερη θεώρηση ότι πρέπει να αποφεύγονται τροφές πλούσιες σε ασβέστιο, σήμερα έχει εγκαταλειφτεί. Η πρόσληψη του ασβεστίου πρέπει να διατηρείται σε φυσιολογικά επίπεδα, καθώς οι πτωχές σε ασβέστιο δίαιτες αυξάνουν την αποβολή των οξαλικών  και επομένως τον κίνδυνο σχηματισμού λίθων.